یه هو اومد تو ذهنم، گفتم بگم
خیلی کارای کوچیک رو انجام بدین
به قول دوستی
خیلیا چه جوون چه پیر
آرزشونو که دوباره برگردن و فقط یه بار دیگه بگن الحمد لله...
یه سجده شکر برن
یه بار، فقط یه بار یه صلوات بفرستن.
بعدش به ذهنم این رسید که کاری رو انجام بدیم که اگه از دنیا همین الآن رفتیم،
حسرت نخوریم و نگیم کاش یه سلام بعد نمازم میدادم به جای صحبت یا ...
همیشه یادمون باشه آزاد ترین اونیه که نگه ای کاش..
هر چند که هر چه قدر هم که سعی کنیم بهتیرن کار رو انجام بدیم شاید نشه.
ولی فکر کنین به اینکه چه قدر انسان بزرگ میشه
چند وقتیه درگیره روح بزرگم.
سعی کنیم دلمون رو بزرگ کنیم
همرو توی دلمون جا بدیم و در عین حال هیشکیو راه ندیم
حواسمون باشه
یکی هست
خیلی دوسمون داره
قدر این شرایط که داریم توش زندگیمون رو میکنیم رو بدونیم. به این فک نکنین که من که نمیتونم هیچ جوره شکر کنم. خدا قبول میکنه.
و یادمون باشه، " بدترین شرایط زندگی من و تو،  آرزوی یکی دیگست"
رها باشین
آزاد باشین
ّّسعی کنین همه جا از در محبت وارد بشین (البته محبت بعضی وقتا توی کم محلی و ... است، بعضی وقتا عشق و ابراز علاقه)